Daria en Harold

 

Op vrijdag 3 september 2021 vormde Het Polderhuis in Bergschenhoek de trouwlocatie voor dit stel, dat in aanwezigheid van wederzijdse ouders, familie én kinderen hun relatie bevestigd zag in een huwelijk. Met heel veel plezier mocht ik (opnieuw) werken aan een succesvolle ceremonie, waarin kinderen, getuigen en ouders een belangrijke rol mochten spelen. Vanwege Daria's Russische afkomst werd de gehele ceremonie in het Engels gedaan. Maar uiteraard was daar de uitdaging om haar ouders, haar grootste vriendin (en getuige) en haar broer, die vanwege zijn werk in de USA er niet lijfelijk bij kon zijn, maar samen met zijn vrouw en kind de ceremonie via beeldverbinding kon volgen, welkom te heten met een paar Russische woorden en ook de felicitatie aan het eind in het Russisch te doen.

De bruid werd met gepaste trots weggegeven door haar vader. Lilian, als moeder van de bruidegom kreeg als eerste het woord om Daria en de twee bonus-kleinkinderen in de familie welkom te heten. Luka, de zoon van de bruid was een meer dan fantastische helpende hand om met de bekende hamer het Ja-woord en daarmee het huwelijk van dit paar te bekrachtigen. Anna mocht de ringen aanreiken, terwijl Babette en Klaas halverwege de ceremonie de gelegenheid kregen om hun wensen voor vader Harold en hun bonus-moeder Daria te declameren. Voor het paar had ik ook nog een verrassing in petto, doordat ik de vier kinderen een Akte van toestemming liet tekenen en daarmee definitief ook alle mogelijke bezwaren tegen het voorgenomen huwelijk van hun moeder en vader liet wegnemen. Daria's moeder Olga had mij verrast met enkele foto's uit het verleden, die aantoonden hoe avontuurlijk zij al haar hele leven is geweest met op jonge leeftijd mee uit varen te gaan met vader Sergei, te vissen op bot in de Witte Zee en te kajakken op Russische rivieren. Harold's beste vriend Martin, die ook voor hem getuigde, voedde mijn speech met wat leuke sappige herinneringen aan hun op zich niet eens zo lange vriendschap. Hij was het ook die de suggestie deed voor dit huwelijk, zodat Daria niet meer uit Harold's leven zou verdwijnen (en ook hij haar niet zou kwijtraken).

In de voorbereiding op dit huwelijk was ik door het stel gewezen op een specifiek Russische traditie, waarbij na het wisselen van de ringen luid het Gor'kiy, gor'kiy, gor'kiy door de gasten wordt geroepen en het bruidspaar daarmee wordt uitgedaagd om dit met een innige kus te verzachten. Het bitter van het gor'kiy wordt daarmee vanzelf weer het zoet van de eeuwigdurende liefde. De regie hiervan was in goede handen van Daria's beste vriendin Olga. 

Met een welgemeend pozdravlyayu sloot ik de ceremonie af. Daarna namen de ouders van de bruid het woord en in oud Russische traditie werd het brood gebroken, rijkelijk met zout bestrooid en werden bruid en bruidegom geacht elkaar te voeden met het door hen afgebroken stuk brood. In de oude traditie geldt, dat degene die het grootste stuk gevoed krijgt, vanaf dat moment de baas is in de relatie. Harold kende de traditie kennelijk niet (of misschien juist wel heel goed), toen hij een groter stuk afbrak, dat aan Daria te eten gaf en daarmee de leiding in huis definitief uit handen gaf.