Stephanie en Martijn

 

 

De huwelijks ceremonie op 30 november 2024 in Restaurant Akkeroord, in Waddinxveen begon feestelijk en dynamisch met een levendig cortège. Martijn betrad de zaal vol energie, begeleid door zijn vrienden en vader, op het nummer Celebration van Cool and the Gang. Daarna volgden Stephanies bloemenmeisjes en vriendinnen, en uiteindelijk Stephanie zelf, begeleid door haar "mamsie" Edith. Haar entree op het ontroerende I Get to Love You van de Amerikaans singer-songwriter Ruelle bracht een golf van emotie, terwijl Martijn zichtbaar ontroerd naar haar keek.

Aan het begin van de ceremonie stond ik stil bij degenen die er niet meer zijn. Stephanies vader, die in 2018 overleed, kreeg een bijzondere plaats met een foto op een speciale stoel. Martijns recent overleden grootmoeder van vaders kant werd eveneens in gedachten geëerd, evenals de andere overleden grootouders. Hun herinneringen en invloed werden met liefde en respect genoemd. Het voelde alsof zij vanuit boven meekeken naar dit bijzondere moment.

De aanwezigen, van directe familie tot vrienden en getuigen, speelden een belangrijke rol. Stephanies moeder was getuige en kreeg lof voor haar kracht en positiviteit. Haar jongere zus, ook getuige en ceremoniemeester, werd geprezen voor haar steun en rol als spiegel in Stephanies leven. Martijns ouders werden gewaardeerd om hun advies en liefde, met zijn vader ook nog in de rol van getuige. Oma Bea, Stephanies grootmoeder, kreeg een bijzondere vermelding voor haar glimlach en wijsheid, die een bron van vreugde zijn.

Martijns broers, zussen en hun gezinnen zorgden voor een warme familieomlijsting. Vrienden stonden symbool voor de diepe vriendschappen die Stephanie en Martijn koesteren. Martijns tweed getuige, met wie hij talloze festivals beleefde, speelde een prominente rol. Ook Stephanies langdurige vriendschappen werden erkend.

Stephanie groeide op als een energiek en veelzijdig kind. Ze was een echt ‘jongensmeisje’, liever buiten voetballend dan spelend met Barbies. Haar liefde voor dieren bracht haar bijna naar een carrière als dolfijnentrainer, maar ze koos uiteindelijk voor de HAVO. Stephanie’s jeugd stond ook in het teken van betrokkenheid: ze gaf zwemles aan kinderen, speelde graag met haar jongere zus en bouwde waardevolle vriendschappen op. Ze was avontuurlijk ingesteld, wat bleek uit haar reislust en wereldreis door Azië, waar ze kinderen lesgaf in Vietnam.

Martijn, de jongste van vijf kinderen, vond zijn passie al vroeg in het vissen. Geleerd van zijn opa Piet, bracht hij vele uren door langs het water, genietend van de natuur. Zijn jeugd kenmerkte zich door een liefde voor avontuur, van het bouwen van hutten tot het leven in de kinderwagen te midden van het drukke gezin. Hij had ook een talent voor techniek en metaalbewerking, wat hem naar een succesvolle carrière leidde. Martijn had daarnaast een speelse kant; zijn jeugdvriend deelde met hem een passie voor vissen en avontuur.

Hun hobby’s en buitenschoolse activiteiten speelden een grote rol in hun ontwikkeling. Stephanie vond plezier in sporten, uitgaan met vriendinnen en het ontdekken van nieuwe plekken. Martijn genoot van de rust van de natuur, het bouwen van hutten, en zijn toewijding aan vissen, die zelfs zijn huiskeuze beïnvloedde vanwege de noodzaak voor een grote schuur voor zijn visspullen.

Hun ontmoeting tijdens een festival bracht hen samen, en hun relatie groeide snel, met gedeelde dromen en gesprekken over de toekomst. Het aanzoek van Martijn, hoewel bescheiden door kleine obstakels zoals een defecte oven, was vol liefde en humor en markeerde hun engagement voor elkaar.

Het JA-woord was een emotioneel hoogtepunt. Stephanie en Martijn beloofden elkaar trouw en liefde, bijgestaan door hun getuigen. Het zoontje van een van hun vrienden bekrachtigde dit moment met een hamertik. Daarna overhandigden een neefje en nichtje van het bruidspaar de ringen, waarmee Stephanie en Martijn elkaar symbolisch verbonden.

Na de ringen volgde het officiële ondertekenen van de huwelijksakte. Stephanie en Martijn zetten als eersten hun handtekeningen, gevolgd door hun getuigen. Tot slot bekrachtigde ik de akte met mijn handtekening. Terwijl dit gebeurde, klonk het romantische You’re the Inspiration van Chicago, dat de liefde en waardering tussen hen prachtig weergaf.

De ceremonie eindigde met een korte vooruitblik op hun toekomst. Stephanie zal Martijns achternaam dragen, en samen bereiden zij zich voor op het ouderschap en hun gedeelde leven in de Prunusstraat. Hun verschillen maken hen sterker, en hun communicatie en liefde vormen een stevig fundament voor de uitdagingen en vreugde die hen te wachten staan.

Met het nummer Everywhere van Fleetwood Mac werden Stephanie en Martijn uitgeleide gedaan naar de plek waar de toast en het aansnijden van de taart op hen stond te wachten. De taart bevatte het antwoord op de vraag of de aanstaande kleine nu een jongen of een meisje zou zijn. De kleur van de vulling bleek blauw te zijn, en zo kwam Martijn's voorspelling uit.
Het was een ceremonie vol warmte, liefde en verbinding, die door iedereen gekoesterd zal worden als een prachtige start van hun leven samen.