Charissa en Laurens
Op donderdag 19 september waren het Charissa en Laurens, die in het huis van de gemeente Waddinxveen hun opwachting maakten voor de registratie van hun partnerschap. Zij werden vergezeld door hun dochtertje van twee jaar oud.
Verder waren aanwezig de ouders van Charissa, de moeder van Laurens, de zus van Charissa met haar partner en vier zoontjes en de broer van Laurens.
In maart van dit jaar kwam Laurens vader te overlijden en een paar dagen later overleed de laatste nog levende oma van Charissa.
Feitelijk afwezig dus, maar diep in ieders hart er wel degelijk nog bij.
De geboorte van hun dochter twee jaar hiervoor, maar ook de aankoop van het huis en daarmee de financiële toekomst voor hen allemaal, vormde de reden voor deze ceremonie in kleine setting.
Maar wel een ceremonie die de relatie tussen hen beiden definitief bezegelt en die dan ook niet later nog hoeft te worden gevolgd door een omzetting naar een huwelijk.
Begin september ging ik bij het paar op bezoek in hun huidige appartement in het centrale winkelcentrum, maakten we kennis, namen de ceremonie van voor naar achter door en spraken nog een tijdje over werk en hobby's en uiteraard over de toekomst in het nieuwe nog te bouwen huis in Parkrijk.
Beiden studeerden in Leiden en leerden elkaar kennen in de pauzes van de colleges aan de faculteit, waar Charissa een minor volgt en Laurens zijn propedeuse doet.
Niet dat het meteen als zodanig klikt en er iets moois opbloeit tussen de twee... het is meer een hechte vriendschap, die regelmatig onderbroken wordt door de diverse onderzoeksprojecten, die Charissa en Laurens doen in het kader van hun studie(s).
Pas in 2020 ontstaat er nieuw contact en door alle lockdowns in coronatijd hebben zij vooral contact via app, mail en telefoon.
Laurens blijft met steeds grotere regelmaat op bezoek komen bij Charissa en vanwege de avondklok blijft hij daar ook geregeld slapen.
In september 2021 gaan zij officieel samenwonen en een jaar later zijn zij de trotse ouders van een lieve dochter.
Op het moment, dat zij besluiten een eigen huis te kopen in de nieuwbouwwijk Triangel, valt ook de beslissing om de relatie te bestendigen in een geregistreerd partnerschap.
De ceremonie hielden we eenvoudig en een aantal elementen, zoals het JA-woord en ook de ringuitwisseling lieten we bewust achterwege... Charissa draagt immers al een ring met geboortestenen, die zij eerder van Laurens gekregen heeft en hijzelf verdraagt geen sieraden op zijn huid... een alleszins logische verklaring dus.
Met het gedichtje Samen beëindig ik de ceremonie.
Het gedicht benadrukt de schoonheid en het belang van samen zijn met een geliefde en beschrijft hoe het leven mooier en betekenisvoller is wanneer je het samen met iemand deelt.
Het benadrukt de kleine momenten van geluk en de kracht van liefde en verbondenheid.
Samen
Een toekomst bouwen, elkander vertrouwen
gezamenlijk streven in harmonie te leven.
Een groot ideaal, het lijkt zo normaal...
elkaar leren kennen, het alleen zijn ontwennen
begrip naar elkaar en in eenheid een paar.
Het leven is nemen en geven,
volmaakt is de tendens, maar waar ligt de grens?
Neem tijd die te ontdekken, vind samen die plekken
maar houd ook je dromen in de tijd die gaat komen.
Desgevraagd, schreven Charissa en Laurens hun belevingen rondom mijn diensten op, en wat is er niet mooier dan hun verhaal integraal hier te vermelden. Daarom....
Een geregistreerd partnerschap, met een klein gezelschap, lekker simpel houden. Dat hadden we bedacht. Want, kiezen voor elkaar voor de wet zagen we na het krijgen van ons kindje en het kopen van een huis meer als een formaliteit. Na het aanvragen van een datum en het kiezen van trouwambtenaar Pim van der Tas ontvingen we van hem een uitgebreide
lijst met vragen over hoe we elkaar leerden kennen, hoe we opgroeiden en waarom we deze – toch wel grote en belangrijke – stap wilden zetten in onze relatie. Bij het lezen en beantwoorden van alle vragen hadden we allebei het idee dat het toch wel wat meer bijzonder was dan we ons hadden verbeeld. ‘Laten we er toch maar een feestje van maken!’
De ontmoeting bij ons thuis was heel fijn, we voelden ons op ons gemak bij hem en hadden na het gesprek het volste vertrouwen dat we de juiste trouwambtenaar hadden gekozen.
"Meneer Pim" heeft ons verhaal verwerkt in een prachtige ceremonie en gaf ons het gevoel dat hij ons goed heeft leren kennen. ‘Het is toch wel heel bijzonder hè, ons verhaal? Van elkaar ontmoeten in 2005 tot het krijgen van een relatie in 2020 en de geboorte van onze dochter in 2022!’ zei Laurens na afloop van de ceremonie.
We vonden het ook heel fijn dat "meneer Pim" de kinderen ruimte gaf om hun enthousiasme te delen. Ook waren we heel blij verrast toen we de uitgeschreven tekst en oorkonde meekregen van hem met het trouwboekje. Wij, maar ook de andere aanwezigen, kijken met heel veel blijdschap en een warm gevoel terug op de ceremonie die "meneer Pim" voor ons heeft verzorgd. Met rondrennende en dansende kinderen, mooie woorden en een lief gedicht als afsluiter.
Heel erg bedankt voor de blijvende herinnering en het bijzonder maken van deze dag!
Liefs, Charissa en Laurens
