Lucia en Wim

Deze impressie begint op 2 maart 2021.
Lucia en Wim, die elkaar dan zeven en een half jaar daarvoor hebben leren kennen op een feestje van een wederzijds bekende in Hongarije, gaan deze dag naar het gemeentehuis van Krimpenerwaard om elkaar het JA-woord te geven. Door gezondheidsproblemen, maar ook om een eventueel alleen achterblijvende partner, en Wim's dochter en kleinkinderen zekerheid voor de toekomst te bieden, hebben zij besloten deze stap te zetten.
Het is coronatijd en de huwelijksvoltrekking kan maar door weinigen worden bijgewoond.
Dat blijft knagen want het paar heeft nog een redelijk grote familiekring, ook vanuit de tijd dat beiden eerder getrouwd waren met respectievelijk Ad en Marianna. Maar ook de vriendenkring is qua omvang niet misselijk en dan vergeet je nog bijna de oude en de huidige buren en bekenden uit Schoonhoven, Leerdam en Tilburg. Er moet een groot feest komen en wel helemaal in stijl.

Wim stamt af van de clan Carmichael van Caer Michel uit Lanarkshire in Schotland, een clan die al bekend is sinds de 11e eeuw en waarvan in 1608 een van de nazaten naar Nederland vertrok om daar op 16 september van dat jaar te trouwen met een Hollands meisje uit Tiel. De achternaam van deze tak van de familie vernederlandste en werd Carmiggelt. Maar Wim en zijn dochter Inge, zijn zoon Hajo, en uiteraard de kleinkinderen zijn de trotse nazaten van deze clan en samen met Lucia bezoekt hij nog elke keer de traditionele gathering op het Estate tussen Lanark en Biggar.

Lucia, die mij kent van de vriendenkring in de Nederlandse afdeling van Highland Titles, neemt eind 2022 in het diepste geheim contact met mij op en vraagt mij om het huwelijk nog eens in een ceremoniële setting te bevestigen. Wij ontmoeten elkaar in een koffie-boetiek aan de haven in Schoonhoven en leggen de basis voor een ceremonie, die op 5 maart 2023 zal plaatsvinden in het buurtcentrum De Back in Tilburg, waar Lucia oorspronkelijk vandaan komt en een kleine 50 jaar eerder trouwde met haar Ad.
De enigen die daarnaast in het complot zitten zijn Lucia's schoonzus en diens echtgenoot. Zij vragen Lucia en Wim op 5 maart naar Tilburg te komen om zijn Schotse uitrusting, die nog niemand had gezien, te komen showen en daarna naar het Buurtcentrum te gaan om gezellig met een paar mensen een kop koffie te drinken. De list slaagt!

De Schotse sfeer wordt uiteraard ten volle in de praktijk gebracht. De aankleding, de bruidstaart, de groenblauwe tinten van de clan-tartan in de kleding van de gasten, de Schotse vlag pontificaal op het podium en aan de slingers afgewisseld  met de crest van de clan... alles draagt bij aan de sfeer, die opgeroepen moet en zal worden.
Steve, de Nederlandse bagpipe-speler wordt uitgenodigd om de ceremonie muzikaal te omlijsten en speelt de sterren van de hemel met Highland Cathedral bij binnenkomst van het paar, met For the love of a princess bij het ondertekenen van de herinneringsakte en het nummer Caledonia van de Schotse musicus, tekstschrijver en zanger Dougie MacLean aan het slot van de ceremonie. Ik geef de liederen met een hier en daar wat vrijere vertaling van het origineel de betekenis, die zij zouden kunnen hebben in de relatie tussen deze twee mensen.
Steven en ik dragen de tartan die is verbonden met Highland Titles en zo komen in deze ceremonie de verschillende traditionele en culturele waarden van dit zo mooie land fantastisch bij elkaar.

Wim is 'flabbergasted' als hij bij het buurtcentrum aankomt en vooral wanneer hij de grote zaal betreedt en met glunderende gasten wordt geconfronteerd.

Voor de ceremonie zelf en het verhaal van het leven van Lucia en Wim was ik alleen aangewezen op de informatie, die Lucia mij kon verstrekken. Anderen erbij betrekken, zou kunnen betekenen dat de verrassing voortijdig publiekelijk zou worden.
Maar ook daarin zijn wij optimaal geslaagd omdat Lucia beschikt over een ijzersterk geheugen en zij in de bijna 10 jaar, dat ze nu samen zijn, ook perfect zich heeft kunnen verplaatsen in de gedachtewereld van haar liefste en meest zorgzame man. En uiteraard staat het de ceremoniespreker vrij om de verhalen waar mogelijk nog wat aan te dikken en ook nu de lach en de traan in perfect evenwicht in het verhaal door te laten klinken.

Tijdens de ceremonie tekenen niet alleen het paar, de getuigen en ikzelf de Akte van Ceremoniële Bevestiging van het Huwelijk.
Ook de kleinkinderen van het paar mogen uiting geven aan hun blijdschap over de keuze van oma Lucia en opa Wim voor elkaar. De woorden waarmee ze dat doen zijn vastgelegd in de Akte van Blijdschap, die het paar samen met de Akte van Bevestiging kan vereeuwigen in een mooie lijst aan de muur thuis in Schoonhoven.